Penthesilea van Heinrich von Kleist geldt het als een van de meesterwerken van het wereldtoneelrepertoire. In dit verschroeiende drama over een fatale liefde kolkt een zinderende passie die onstuitbaar naar de oppervlakte dringt. Zelf schreef Kleist erover: ‘Mijn diepste wezen is erin te vinden, de hele vuiligheid en verhevenheid van mijn ziel.’

De Amazonen zijn een volk van uitsluitend vrouwelijke strijders. Trouwen en zich voortplanten mochten zij enkel met mannen die door hen in het gevecht waren overwonnen. In de Trojaanse oorlog vechten zij niet tegen de Grieken om de belegerde Trojanen te helpen, maar wel om soldaten gevangen te nemen. Als de Amazonenkoningin Penthesilea en de Griekse legeraanvoerder Achilles oog in oog staan op het slagveld, is het liefde op het eerste zicht. Vanaf dat moment zet Penthesilea alles op alles om hem te verslaan.

ELINE ARBO OVER PENTHESILEA

‘Kleist weet het eeuwenoude conflict tussen man en vrouw te vertalen naar een ontroerend liefdesverhaal met complexe personages. De ontmoeting tussen Penthesilea en Achilles stort hen beiden in een existentiële crisis. Ze representeert een hoopvolle, nieuwe vorm van liefde. En toch lukt het hen niet om samen te komen. Ze onderschatten elkaar, en de gevolgen zijn gruwelijk.

Het stuk is daardoor meer dan een verhaal over het verschil tussen man en vrouw. Het legt bloot hoe wij de normen en waarden van onze eigen cultuur internaliseren. Kleist schreef een dramatisch stuk met een tragisch einde. Maar de échte tragedie is dat er in de samenleving waarin Penthesilea en Achilles leven geen ruimte is voor hún versie van de liefde.’