Met zijn eigenzinnige theatertaal waarin zijn passie voor literatuur hand in hand gaat met een ingenieuze videovormgeving heeft Guy Cassiers (1960) een plek veroverd bij de top van het Europese theater.
Guy Cassiers kruist voor het eerst het pad van Ivo van Hove als acteur in Geruchten, de eerste voorstelling die Van Hove in Antwerpen maakt. Hij volgt daarna een eigenzinnige weg als regisseur van kleine voorstellingen waaronder Kaspar van Peter Handke en als artistiek leider van jeugdtheater Oud Huis Stekelbees in Gent. In 1996 regisseert hij voor het eerst bij het Ro Theater: Angels in America wordt door pers en publiek enthousiast ontvangen en veelvuldig bekroond. De voorstelling opent de deur naar zijn aanstelling als artistiek leider van het Rotterdamse stadsgezelschap.
Van 1998 tot 2006 maakt hij er intrigerende voorstellingen waarin hij zijn multimediale theatertaal ontwikkelt met Rotjoch (Rijnders) en de opera The Woman who walked into Doors (Doyle/Defoort) slaagt hij erin een opmerkelijke fusie van tekst en visuele technologie tot stand te brengen. Hoogtepunt in zijn zoektocht vormt de Proust-cyclus die hij tussen 2002 en 2004 realiseert en die ook zorgt voor zijn internationale doorbraak.
Voor zijn eerste productie als artistiek leider van Toneelhuis werkt hij samen met Tom Lanoye: Mefisto for ever, naar de roman van Klauss Mann, vormt het eerste deel van de Triptiek van de macht waarin Cassiers op zoek gaat naar de samenhang tussen kunst, politiek en macht. Theaterrecensent Pol Arias: '…een politieke voorstelling, niet één die ons wil beleren maar bevragen via het toneel.’
In het tweede deel Wolfskers baseert hij zich op de films die de Russische Aleksandr Sokurov maakte over Lenin, Hitler en Hirohito en toont ‘drie wereldleiders die het aanschijn van de twintigste eeuw hebben bepaald en geportretteerd worden vlak voor de macht hen uit handen glipt.’ (De Standaard). Bij Cassiers is politiek ook mensenwerk: hij dringt door tot de intieme beweegredenen van machthebbers die hij met veel zin voor nuance portretteert. In Atropa, De wraak van de vrede schrijft Tom Lanoye in prachtige verzen het aangrijpende verhaal van vijf vrouwen die Agamemnon confronteren met zijn ideologische keuzes.
Intussen heeft zijn zoektocht naar een beeldende en literaire theatertaal Cassiers ook verder gedreven in de richting van de opera: Adam in Ballingschap (Vondel) op muziek van Rob Zuidam gaat in première tijdens het Holland Festival 2009.
Zijn interesse voor theatercycli waarin hij zijn ideeën gespreid over verschillende voorstellingen in de diepte kan ontwikkelen, voert hem naar De man zonder eigenschappen, een driedelige toneelbewerking van het literaire meesterwerk van Robert Musil en de opera Der Ring des Nibelungen van Richard Wagner (Milaan/Berlijn).
Bloed & rozen. Het lied van Jeanne en Gilles, opnieuw naar een tekst van Tom Lanoye, gaat in buitenlandse première in het Cour d’Honneur tijdens het Festival van Avignon in 2011. Het stuk over Jeanne d’Arc en Gilles de Rais is een verhaal over macht en manipulatie waarin eigentijdse echo’s doorklinken. Voor het eerst tekent zich een thema af dat ook in Duister Hart, de bewerking van Joseph Conrads Heart of Darkness van Josse De Pauw, centraal staat: de duisternis van de menselijke ziel.
Zijn voorkeur voor Einzelgänger, onaangepaste en vaak asociale figuren leidt tot prachtige voorstellingen die ons meenemen in de labyrintische verbeelding en taalkathedralen van de vertellers. Met zijn beeldende en literaire theater waarin hij de grote thema’s niet schuwt en met elke voorstelling een uniek universum schept, heeft Cassiers ondertussen een groot publiek aan zich weten te binden in binnen- en buitenland.
> naar de website van toneelhuis